شهر هوشمند چیست؟ شهر هوشمند چه ویژگی هایی دارد؟

شهر هوشمند چیست؟

برای شهر هوشمند تعاریف متفاوتی وجود دارد اما به طور کلی شهر هوشمند شهری است که از فناوری اطلاعات و ارتباطات یا  ICT (Information and Communication Technologies )  برای افزایش کارایی عملیاتی، بهبود خدمات دولتی و رفاه شهروندان استفاده کند و موجب حل چالش های اقتصادی اجتماعی و زیست محیطی شهر میشود .

در شهر هوشمند حتما باید به این نکته توجه کنیم که موقعیت یک شهر در هوشمندسازی به توانایی آن در ایجاد ارتباط قوی بین دولت و بخش خصوصی بستگی دارد. IBM شهر هوشمند را اینگونه تعریف می کند:« شهری که از تمام اطلاعات به هم پیوسته موجود برای درک و کنترل بهتر عملیات بهینه سازی استفاده می کند.»

به گفته آژانس توسعه دیجیتال منچستر، شهر هوشمند به معنای شهروندان هوشمند است. به این معنی که شهروندان تمامی اطلاعات مورد نیاز خود را برای انتخاب آگاهانه در مورد سبک زندگی ، کار و گزینه‌های سفر خود دارد.

هدف شهر هوشمند چیست؟

ماموریت کلی شهر هوشمند، بهینه سازی عملکرد شهر و هدایت رشد اقتصادی همراه با بهبود کیفیت زندگی شهروندان با استفاده از فناوری هوشمند و تجزیه و تحلیل داده های مصرف انرژی است.

ویژگی های شهر هوشمند چیست؟

۱. بهرمندی از زیرساخت های مبتنی بر فناوری

۲.ابتکارات زیست محیطی

۳. سیستم حمل و نقل عمومی با عملکرد بالا

فناوری شهر هوشمند:

شهرهای هوشمند از ترکیبی از دستگاه اینترنت اشیا (IOT)، رابط کاربری (UI) و شبکه های ارتباطی استفاده می کند. لازم است بدانید که شهر های هوشمند به اینترنت اشیا متکی هستند.

اینترنت اشیا (IOT) چیست؟ 

اینترنت اشیا شبکه‌ای از دستگاههای متصل به هم مانند حسگرها، لوازم خانگی و… است که با یکدیگر ارتباط برقرار کرده و داده ها بین آنها مبادله می شود.

مثال هایی از شهر هوشمند:

استفاده از تجهیزات هوشمند می‌تواند در مقیاس کوچک یا بزرگ باشد. از استفاده از چراغ های عابر پیاده هوشمند گرفته تا مراکز عملیات یکپارچه.

رویکرد های شهر هوشمند:

شهر هوشمند به طور کلی می‌توان تحت دورو کرده اصلی طبقه بندی کرد: ۱.  از بالا به پایین  ۲.  از پایین به بالا

 رویکرد بالا به پایین: ( فناوری محور ):

شهرهای که این رویکرد را اتخاذ می کنند، با ادغام داده هایی که از سنسورهای مختلف در سطح شهر جمع‌آوری می‌کنند،در یک پلتفرم واحد مجازی عمل می کنند. شهر جدیدSongdo  در کره جنوبی و Masdar در امارات متحده عربی نیز با استفاده از رویکرد بالا به پایین توسعه یافتند. از نمونه نرم افزارهایی که بالین رویکرد برنامه ریزی شده اند، گلاسکو است. این شهرها در ابتدا طراحی می شوند و سپس با استفاده از زیرساخت های مبتنی بر فناوری ساخته می شوند.

 نکته قابل توجه این است که این رویکرد در شهر های قدیمی و بزرگ مانند بریتانیا قابل اجرا نیستند زیرا بسیار هزینه بر هستند.

رویکرد پایین به بالا:

این رویکرد با استفاده از فناوری ها و داده های جدید برای توانمندسازی شهر ها استفاده می شود. مهارت های جدید از طریق یادگیری آنلاین و بهبود تعامل با مقامات دولتی صورت می گیرد.

تفاوت شهر هوشمند با شهر دیجیتال:

طرح شهرهای هوشمند عبارت است از تلاش آگاهانه برای استفاده از فناوری اطلاعات برای تبدیل زندگی و کار در منطقه خود در راه‌های مهم و اساسی به جای راه‌های افزایشی است؛ اما باید به این نکته توجه کنیم تمایز مفهومی و عملی بین شههای دیجیتال و شهر هوشمند وجود دارد. شهر هوشمند معمولا برای توصیف شهری که توانایی پشتیبانی از روش‌های یادگیری، توسعه فن‌آوری و نوآوری را دارد، استفاده میشود. در این معنا، هر شهر دیجیتال الزاما باهوش نیست، اما هر شهر هوشمند دارای اجزای دیجیتال است. نظرات در ارتباط بین شهر واقعی و شهر مجازی متفاوت است.

شهر هوشمند و دیجیتال دارای چه توابعی است؟

شهرهای دیجیتال شامل هر تابعی از شهر مانند کار، مسکن، جنبش، تفریح و سرگرمی و محیط زیست است ولی شهر هوشمند در درجه اول شامل توابع پژوهش، انتقال تکنولوژی، توسعه محصول و نوآوری فن‌آوری، به عنوان بستر صنایع نوآورانه شبیه به شهر دانش است.

پنج پیش‌بینی از آینده شهرهای هوشمند: تولد شهرهای زنده

به نظر شما آینده شهرها چگونه خواهند بود؟ شهرها در آینده چگونه به نظر خواهند آمد؟ با پیدایش ماشین‌های یادگیرنده، رشد فزاینده هوش مصنوعی و رشد بهره‌گیری از فناوری و توسعه فرهنگ آن در جوامع، پاسخ این سؤالات فراتر از تصورات اکثر مردم خواهد بود و فرایند برنامه‌ریزی برای شهرها هم همین‌طور. اما چیزی که با اطمینان می‌توان گفت آن است با توجه به پیشرفت تکنولوژی، شهرها هوشمندتر و هوشیارتر خواهند بود.

در این قسمت به پنج پیش‌بینی در مورد آینده شهرها در دوره‌های پنج‌ساله خواهیم پرداخت.

🔹۲۰۲۰: این زمان نزدیکترین و ملموس‌ترین تاریخ برای پیش‌بینی آینده شهرهای هوشمند است. به احتمال زیاد تا سال ۲۰۲۰ کاربرد ابرپلتفرم‌های داده‌ای برای یکپارچگی نگهداری، تجزیه‌ و تحلیل و انجام تمامی عملیات مورد نیاز بر روی داده‌ها از محبوبیت بالایی برخوردار شود. این داده‌ها از تمامی منابع موجود در شهر ازجمله دوربین‌ها، حسگرها، دیتابیس‌های مختلف و غیره جمع آوری شده و  در یک منبع واحد گردآوری خواهند شد. این داده‌ها قابل بهره‌گیری در کسب‌وکارها و شرکت‌ها، دانشگاه‌ها و حتی توسط خود شهروندان خواهد بود تا با تجزیه‌وتحلیل داده‌ها و نوآوری بتوانند با بهبود کیفیت محصولات و خدمات و نیز توسعه خدمات و محصولات خلاقانه به بهبود کیفیت زندگی شهری و رفاه شهروندان کمک به‌سزایی بکنند.

🔹۲۰۲۵: شهرهای هوشمند دیگر استثنا و حیرت‌‌آور نیستند و به امری طبیعی و عادی بدل خواهند شد. هم‌زمان با این تغییر دولت‌ها ناگزیرند که خود را با فناوری و شهرهای جدید وفق دهند. دولت‌های محلی و شهرداری‌ها ناچارند متدولوژی‌های برنامه‌ریزی خود را متناسب با شهرهای جدید به‌روز نمایند. این امر شامل ورود کدها و حسگرها و تجهیزات مختلف به ساختمان‌ها، جاده‌ها و شهرها و توسعه آن‌هاست. الزامات قانونی و حقوقی و زیرساخت‌های توسعه‌یافته بیش از همیشه موردتوجه قرار خواهد گرفت.

🔹۲۰۳۰: با پیشرفت چشم‌گیر هوش مصنوعی، استفاده از آن در استودیوهای طراحی و دپارتمان‌های برنامه‌ریزی شهری و دولتی به‌طور چشم‌گیری افزایش‌یافته و تلفن‌های هوشمند به‌عنوان بسترهوشمندسازی آن در نقش واسطه بین نیروی انسانی و فناوری عمل خواهند نمود. آن‌ها همچنین به‌عنوان بستری برای خلاقیت، دریافت بازخوردهای طراحی و کاتالیزور برای یافتن رویکردهای جدید و نوآورانه به کار گرفته می‌شوند. همچنین از این تکنولوژی جهت داوری و قضاوت برنامه‌ریزی‌های انجام‌شده که با پیش‌فرض‌های تا ذهنی انسان‌ها همراه است، بهره‌برداری خواهد شد.

🔹 ۲۰۳۵: مسئولیت‌های مهندسین، معماران، شهرسازان و سایر متخصصین طراحی دچار تغییرات گسترده خواهد شد. چراکه تکنولوژی‌های خودآگاه (Self Aware) به‌طور چشمگیری در حوزه طراحی و برنامه‌ریزی افزایش خواهند یافت. این موضوع می‌تواند منجر به کارایی بیشتر متخصصین شده و با ادغام متخصصین یک تخصص یکپارچه واحد و جامع تشکیل شود. همچنین تکامل تکنولوژی، به متخصصین کمک خواهد کرد تا در سطوح بالاتر تصمیم‌گیری دخیل شده و زمان و انرژی خود را بر روی خلاقیت و نوآوری متمرکز نمایند. به‌علاوه نیروی کار، شرایط کاری پویاتر و شادتری را تجربه خواهد نمود.

🔹۲۰۴۰: یک مانیفست از شهرهایی که نفس می‌کشند! شهرهایی که به خودآگاهی رسیده و از دادها و دارایی‌ها و ارتباطات برای برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری استفاده می‌کند، حتی بهتر و سریع‌تر از انسان‌ها هستند. شهرها داده‌های خود را تبادل نموده و در تصمیم‌گیری و برنامه‌ریزی به یکدیگر کمک خواهند نمود و می‌توانند با استفاده از ابزارهای اتوماسیون و ابرپرینترهای سه‌بعدی خروجی‌های فرایند تصمیم‌گیری را به اجرا نیز برسانند.

سوال: آیا این پیش‌بینی‌ها محقق خواهد شد؟ زمان آن ممکن است تغییر کند، اما پاسخ مثبت است. با سرعتی که تکنولوژی‌های نوین ازجمله هوش مصنوعی و ماشین‌های خودیادگیرنده و همچنین سخت و افزارها و نرم‌افزارهای هوشمندسازی شهرها، در حال توسعه و تکامل است، باید منتظر انقلابی که شهرها و زندگی مردم را متحول خواهد کرد، باشیم.